Met “I'm Only F**king Myself” vertelt Lola Young haar verhaal zonder filter

Het is een naam die viraal ging met het TikTok-succes van haar nummer Messy afgelopen november. Maar "Lola Young, een van de meest veelbelovende opkomende artiesten van dit moment, bewijst dat haar repertoire zich verre van beperkt tot Messy ", schrijft de Britse muziekreferentiewebsite NME over de release op 19 september van haar derde album, I'm Only F**king Myself.

Zonder filter zingt ze met haar diepe stem over haar cocaïneverslaving, haar relatie met seks en haar tegenslagen als jongvolwassene, zoals haar diagnose aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD).

Thema's die doen denken aan een van haar muzen, Amy Winehouse. Het is ook haar manager, Nick Shymansky, die de carrière van Lola Young beheert.

Op het hoogtepunt van Messy 's succes eind 2024 zat de zangeres in een afkickkliniek. Dit doet ze in het nummer Not Like That Anymore.

"Ik moest even een pauze nemen om wat persoonlijke problemen op te lossen. Maar ik heb veel geleerd van mijn verslaving. Daarna heb je meer empathie voor andere mensen die het hebben meegemaakt. Het is een constante reis", vertelde de zanger aan The Guardian . De toonaangevende Londense krant omschrijft het als een "gedurfd en rauw album".

Zoals de naam al doet vermoeden, speelt er nog een ander thema een rol in dit werk.

"Als een verslaving is I'm Only F**king Myself geobsedeerd door seks. Lola Young praat over haar seksuele relaties met een grove stijl en een paar grappen waar de meest vulgaire rappers van zouden verbleken", aldus The Guardian. En het voegt eraan toe:

"Ik ontdek mijn intimiteit en voel me sexy, maar ik worstel ook met losse relaties, die ik gemakkelijk terzijde kan schuiven."

De zanger, die opgroeide in Zuid-Londen, volgde een opleiding aan de Brit School, een prestigieuze kunstacademie. Sinds de oprichting heeft de school zich bewezen als innovatief. Ook hier experimenteert en geeft ze een stem aan de veelzijdigheid van wat hedendaagse pop kan zijn – geïnspireerd door soul, maar ook door bands als Vampire Weekend.

Er zijn nog steeds enkele valkuilen: "Zelfs met haar enorme roem blijft ze vastberaden en ongefilterd. Maar het album begint een beetje te slijten", aldus de Financial Times . "Hoewel de algehele samenhang soms ontbreekt", geeft NME toe, "toont dit album veel belofte voor de toekomst."